Dodatek: Inflantczycy
Historia
Inflanty to kraina obejmująca tereny dzisiejszej Łotwy i Estonii. Od czasów najdawniejszych zamieszkiwały ją pokrewne Litwinom pogańskie plemiona, takie jak Liwowie, Łataglowie, Semgalowie i Kurowie.
Ze względu na swoje położenia, obszar ten już od XII wieku były metodycznie kolonizowany przez niemieckich i duńskich kupców, dla których stanowił on wyjątkowo atrakcyjny punkt na mapie bałtyckiego handlu.
Postępujący napływ ludności niemieckiej sprzyjał procesowi chrystianizacji regionu. Na Początku XIII wieku pogaństwo zostało wyrugowane tam niemal całkowicie a na straży nowego porządku stanął utworzony w 1202 roku Zakon Kawalerów Mieczowych, który w 1237 r. został połączony z zakonem Krzyżackim. W tym okresie bardzo intensywnie rozwijała się także Ryga, miasto założone w miejscu dawnej nadmorskiej osady Liwów. W 1255 Ryga stała się siedzibą arcybiskupów a przystąpienie tego miasta do kupieckiej Ligi Hanzeatyckiej w 1282 roku zintensyfikowało jeszcze bardziej niemieckie osadnictwo i wciąż postępującą germanizację Inflant.
Polityka
W chwili obecnej, tj. 1303 roku, przeważająca część ludności to chrześcijanie. Inflanty to nie zwarty organizm polityczny co raczej luźny związek takich państewek jak biskupstwo Ozylii, archidiecezja ryska, biskupstwo Dorpatu oraz biskupstwo Kurlandii.
Najważniejszym ośrodkiem miejskim wciąż pozostaje silnie skonfliktowana z Zakonem Krzyżackim Ryga mająca status wolnego miasta. W związku z próbami przejęcia władzy w mieście przez zakon krzyżacki, w 1297 roku mieszczanie Rygi zburzyli dwór krzyżacki i wymordowali jego załogę. Od tamtej pory między Rygą a Krzyżakami nieustannie gorzeje zaciekły spór. W wąskich uliczkach Rygi szepcze się nawet o tajnym bractwie Hirserów, które celem jest bezpardonowa i nierzadko skrytobójcza walka z Zakonem.
Społeczeństwo
Choć społeczeństwo w inflantach nie odbiega od typowo europejskiego podziału na rycerstwo, duchowieństwo i stan trzeci można zauważyć w jego strukturach pewne odmienności. Na ten przykład rycerstwo inflanckie jest całkowicie zgermanizowane i pozbawione elementów lokalnych.
Duchowieństwo z kolei dualistycznie zgrupowało się wokół ryskiego arcybiskupstwa oraz skonfliktowanego z nim Zakonu Krzyżackiego.
Inflancki stan trzeci natomiast to w większości schrystianizowane plemiona bałtyckie, które na własnej onegdaj ziemi zostały zepchnięte do roli chłopów. Obok nich, wyszczególnić można jeszcze cieszące się licznymi przywilejami, ryskie mieszczaństwo. Warstwa ta, trudniąca się przeważnie rzemiosłem i handlem, swoją siłę i wpływy opiera w pierwszej kolejności na kontaktach handlowych z potężnym Związkiem Hanzeatyckim.
