Stany

ROZDZIAŁ W BUDOWIE, PRZEWIDYWANY CZAS ZAKOŃCZENIA EDYCJI 17.11.2019 PRZEPRASZAMY

W świecie Limes Mundi panuje feudalizm. Jest to ustrój, w którym społeczeństwo dzieli się na trzy stany. W zależności od miejsca urodzenia zwyczaje panujące w obrębie różnych stanów mogą się znacząco różnić.

W świecie Limes Mundi stan rycerski (tzw wyższy) obejmuje rycerstwo (przybyszów z zachodu) oraz bojarstwo (lokalnych i wschodnich możnych). Reprezentanci tzw stanu drugiego to wyłącznie duchowni wyznań chrześcijańskich.

Wszyscy pozostali (w tym pogańscy kapłani) są reprezentantami stanu trzeciego.

Przynależność do danego stanu ustala się poprzez urodzenie w jego obrębie. Duchowieństwo wywodzi się ze stanu rycerskiego.

Między stanami i wewnątrz nich panuje system hierarchicznej zależności zwany ustrojem lennym. Opiera się on na właścicielach ziemskich (hospodarach), którzy nadają swoje ziemie osobom, które stają się ich lennikami.

Hospodarem lub lennikiem może zostać tylko członek stanu rycerskiego/bojarskiego albo duchownego. Chłop może jedynie uzyskać prawo do użytkowania ziemia (tj. do jej uprawy, polowania itp.).

Stosunek lenny jest dziedziczny, zwyczajowo jednak oczekuje się odnowienia kontraktu z nowym lennikiem lub nowym właścicielem ziemskim.

Więcej na temat ustroju lennego, posiadania i pozyskiwania ziemi znajdziesz tutaj "Dodatek: Zarządzanie ziemią"

Bojar

Bojarstwo to charakterystyczna dla średniowiecznej Żmudzi, Litwy i Rusi, kasta zawodowych wojowników, doradców, nadzorów i urzędników, uważana za stan wyższy.

W przeciwieństwie do rycerstwa, bojarem nie trzeba się urodzić. Tytuł bojarski nadawany jest przeważnie za zasługi wojenne, siłę, przymioty charakteru, albo z racji posiadanego majątku, nie zaś z powodu samego urodzenia. Granice między chłopstwem, a bojarstwem są dość płynne, zaś obie te grupy często się przenikają tj. chłopi awansują na bojarów, a bojarzy ubożeją do rangi chłopów.

Swoje dochody, konieczne dla utrzymania pozycji bojarzy czerpią przede wszystkim z łupów wojennych. Ubodzy, lub niedostatecznie bitni bojarzy samodzielnie parają się uprawą ziemi, rzemiosłem lub handlem, tak jak zwykli chłopi, którymi z czasem się stają.

Powszechnie od bojara, jako zawodowego wojownika, oczekuje się uczestniczenia w walce, chyba że majątek, albo wpływy, pozwalają mu na utrzymanie własnych żołnierzy.

Szczególną pozycję wśród bojarów zajmują Hospodarowie czyli wywodzący się ze starych litewskich, żmudzkich i ruskich rodów, bogaci, wpływowi i posiadających własną ziemię możni. Mniej majętni bojarzy służą u Hospodarów w charakterze wojowników, lenników i doradców, niekiedy będąc równocześnie członkami ich rodów.

Każdy bojar musi na koniec gry zgromadzić przynajmniej 50 gr, które oddaje MG. Bez tej kwoty traci przywilej bycia bojarem i kontynuuje grę w przyszłym roku jako chłop. Majątek powyżej 50 gr pozostaje w jego posiadaniu.

Choć bojarzy zazwyczaj nie znają etykiety i nie jest ona od nich wymagana to jednak starają się odróżniać od chłopów, uwypukla swój sukces, siłę, wpływy i możliwości. Krótko mówiąc czują się lepsi i tak też się zachowują. Nie dlatego, że są bufonami - po prostu dowiedli swojej lepszości w tak a nie inaczej ułożonym świecie. Wstąpienie w szeregi stanu wyższego jest olbrzymią nobilitacją, dlatego jej utrata nie tylko jest wstydliwa, ale prawdziwie niechciana. Raz zasmakowawszy innego życia niechętnie wraca się do pługa.

Bycie bojarem nie jest jednoznaczne z byciem wykształconym. Bojar częściej będzie durnym wieprzem, który dobrze robi bronią i zwiózł do domu sporo łupów niż piśmiennym człowiekiem interesu.

Bojarka

Nic nie stoi na przeszkodzie, by kobieta pełniła identyczną co bojar rolę. Na Żmudzi kobieta przy broni nie jest niczym nadzwyczajnym. Może więc być wojownikiem, doradcą, lennikiem - grunt by potrafiła otrzymać swój tytuł. Jedynie przybysze z zachodu mogą czuć się zszokowani taką rolą kobiety.

Bojarka (bojarinia) tak jak każda inna kobieta musi po ślubie nosić na głowie chustę. Tytułu bojarskiego nie nabywa się lub nie przekazuje wraz z zamążpójściem. Dlatego mąż bojarki, który jest chłopem pozostanie nim, póki sam nie sięgnie po społeczny awans. Bojarskie dziecko rodzi się chłopem z bojarskiego rodu. Musi dorosnąć i sam się wykazać, by stać się jednym z bojarów. Małżeństwa między stanami nie są tak szokujące jak na zachodzie, ale rzadko się opłacają.

Wygląd

Każdy przedstawiciel bojarskiego stanu musi odpowiednio wyglądać. Poza ubiorem wskazującym mniej więcej na jego majątek i zajęcie powinien mieć:

Naszyjnik typu grzywna

Nahajka/kańczug (nie musi być bezpieczna o ile nie będzie używana)

Złota lub srebrna, gruba bransoleta

Mile widziany jest także płaszcz z futrzanym kołnierzem

Awans

Jeżeli postać nie była dotąd bojarem lub utraciła ten tytuł i chce go odzyskać powinna spełnić poniższe warunki:

1. 300 gr (250 trafia do MG przez ręce Grododzierżcy, 50 gr czyli grzywna zostaje w kieszeni bojara). Od tej pory co grę trzeba zdobyć kolejne 50 gr, które po grze inkasuje MG. Pieniądze za które wykupuje się tytuł (250 gr) nie mogą być pożyczone.

2. Przejście próby fizycznej lub intelektualnej, która dowiedzie przydatności i zaradności, która jest właściwa dla bojara. Próbę (zadanie) takie wyznaczają dwaj wybrani bojarzy. Musi być ono dostosowane do możliwości gracza i możliwe do zrealizowania przed kolejną grą. W razie wątpliwości można udać się do MG. Po przejściu próby wybrani bojarzy świadczą na korzyść kandydata, że dowiódł on swoich sił.

By zostać bojarem na larpie na którym spełni się powyższe warunki, trzeba mieć przygotowane wcześniej insygnia charakterystyczne dla bojarów. Jeśli gracz ich nie przygotował, może zacząć grać bojarem od następnej odsłony kiedy już skompletuje strój.

Jeśli na koniec gry bojar nie ma grzywny by oddać ją MG ubożeje on do stanu chłopa i musi zdjąć insygnia bojarskie aż do ich odzyskania.

Rycerz

Rycerz to przedstawiciel rycerstwa czyli uprzywilejowanej kasty wojowników. Tytuł ten otrzymać może każdy kogo na rycerza pasowano, lecz przywilej ten zarezerwowany jest wyłącznie dla członków rodów rycerskich a wyjątki zdarzają się niezwykle rzadko, w drodze uhonorowania za niezwykłe zasługi. Choć sam tytuł rycerza nie jest dziedziczny, to przynależność do rycerskiego rodu i płynące z niej przywileje już tak. Niepierworodne dzieci stanu rycerskiego, częstokroć zostawały duchownymi lub uczonymi. Poszczególne rody rycerskie różniły się od siebie wpływami i majętnością lecz każdemu z nich przysługiwały prawa stawiające ich członków bardzo wysoko w społecznej hierarchii. Tak zwani błędni rycerze, to rycerze bez ziemi, którzy poszukiwanie przygód, chwały i zbawienia przedkładają ponad przynależność do rodu oraz służbę seniorowi. To idealiści, starający się całe swoje postępowanie oprzeć na opiewanych pieśniami, ośmiu cnotach rycerskich: życie w prawdzie, wiara, żałowanie grzechów, pokora, miłowanie sprawiedliwości, miłosierdzie, szczerość i wielkoduszność , znoszenie prześladowań. Ideałem postępowania każdego rycerza jest kodeks, który stanowi: -Bądź zawsze oddany Bogu, Ojczyźnie, Panu. -Nigdy nie bądź tchórzliwy. -Bądź ambitny i podążaj do celu. -Przegrane bitwy znoś z honorem. -Bądź wzorem dla innych. - Szanuj ludzi wokół siebie. -Dobro i prawość przed niesprawiedliwością broń. -Bądź hojny dla ludzi w potrzebie. -Bądź wierny swym zasadom i ideałom. -Nie krzywdź słabszych. -Bądź dobry dla dam i sierot

Dama

Damą nazywa się kobietę urodzoną i wychowaną w obrębie rycerskiego rodu, której z tego tytuły przysługują wszelkie przywileje stanu rycerskiego, a także prawo do nazwiska, herbu i majątku rodowego. Kobiety stanu rycerskiego mogą dziedziczyć na równi z mężczyznami lecz przypadki takie zdarzają się na ogół przy braku męskiego potomka. Damy, podobnie jak i rycerzy obowiązuje etykieta oraz wierność seniorowi. Nie mogą za to używać mieczy czy parać się klasycznymi męskimi zajęciami. Czy wobec tego gra kobietą stanu rycerskiego będzie dla Ciebie nudna? Nie. Postaraj się nam zaufać.