Stany

W świecie Limes Mundi panuje feudalizm. Jest to ustrój, w którym społeczeństwo dzieli się na trzy stany. W zależności od miejsca urodzenia zwyczaje panujące w obrębie różnych stanów mogą się znacząco różnić.

W świecie Limes Mundi stan rycerski (tzw wyższy) obejmuje rycerstwo (przybyszów z zachodu) oraz bojarstwo (lokalnych i wschodnich możnych). Reprezentanci tzw stanu drugiego to wyłącznie duchowni wyznań chrześcijańskich.

Wszyscy pozostali (w tym pogańscy kapłani) są reprezentantami stanu trzeciego.

Przynależność do danego stanu ustala się poprzez urodzenie w jego obrębie. Duchowieństwo wywodzi się ze stanu rycerskiego.

Między stanami i wewnątrz nich panuje system hierarchicznej zależności zwany ustrojem lennym. Opiera się on na właścicielach ziemskich (hospodarach), którzy nadają swoje ziemie osobom, które stają się ich lennikami.

Hospodarem lub lennikiem może zostać tylko członek stanu rycerskiego/bojarskiego albo duchownego. Chłop może jedynie uzyskać prawo do użytkowania ziemia (tj. do jej uprawy, polowania itp.).

Stosunek lenny jest dziedziczny, zwyczajowo jednak oczekuje się odnowienia kontraktu z nowym lennikiem lub nowym właścicielem ziemskim.

Więcej na temat ustroju lennego, posiadania i pozyskiwania ziemi znajdziesz tutaj "Dodatek: Zarządzanie ziemią"

Bojar

Bojarstwo to charakterystyczna dla średniowiecznej Żmudzi, Litwy i Rusi, kasta zawodowych wojowników, doradców, nadzorów i urzędników. Jej członkowie stanowią ubogą, pozbawioną znaczących przywilejów namiastkę warstwy wyższej, a przeciętnego bojara od chłopa odróżnia rynsztunek, umiejętności walki, szersze prawa i zasobniejsza kiesa. Granice między chłopstwem, a bojarstwem są dość płynne zaś obie te grupy często się przenikają tj. chłopi awansują na bojarów, a bojarzy ubożeją do rangi chłopów.

Tytuł bojarski nadawany jest przeważnie za zasługi wojenne, siłę, przymioty charakteru, albo z racji posiadanego majątku, nie zaś z powodu samego urodzenia. Bojarzy są najczęściej silnie związani z możnowładcami, na usługach których pozostają, a których łaska gwarantuje im lepszą pozycję.

Swoje dochody, konieczne dla utrzymania pozycji bojarzy czerpią przede wszystkim z łupów wojennych. Ubodzy, lub niedostatecznie bitni bojarzy samodzielnie parają się uprawą ziemi, rzemiosłem lub handlem, tak jak zwykli chłopi, którymi z czasem się stają. Powszechnie od bojara, jako zawodowego wojownika, oczekuje się uczestniczenia w walce, chyba że majątek, albo wpływy, pozwalają mu na utrzymanie własnych żołnierzy.

Szczególną pozycję wśród bojarów zajmują hospodarowie czyli wywodzących się starych litewskich, żmudzkich i ruskich rodów, bogaci, wpływowi i posiadających własną ziemię możni. Mniej majętni bojarzy służą u hospodarów w charakterze wojowników, lenników i doradców, niekiedy będąc równocześnie członkami ich rodów.