Dodatek: Krzyżacy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Limes Mundi
Skocz do: nawigacja, szukaj
(→‎Historia)
Linia 7: Linia 7:
 
W 1226 r. książę mazowiecki Konrad zaprosił - za namową Jadwigi Śląskiej - Zakon na swoje ziemie, przyznając mu w 1228 r. w dzierżawę ziemię chełmińską oraz ziemię michałowską. Pomimo tego Konrad zachował całość swoich prerogatyw książęcych. Nadane ziemia miały stanowić dla Zakonu bazę do rozpoczęcia walk z plemionami Prusów. Już w trakcie zmagań z Prusami dochodziło do starć wojsk zakonnych i litewskich. Po zdławieniu powstania pruskiego nastąpiła eskalacja konfliktu. W latach 1283-1325 Krzyżacy 75 razy wtargnęli na Żmudź, Litwę i Ruś Czarną. Litwini odpowiedzieli 44 atakami na ziemie Zakonu w Prusach i Inflantach.
 
W 1226 r. książę mazowiecki Konrad zaprosił - za namową Jadwigi Śląskiej - Zakon na swoje ziemie, przyznając mu w 1228 r. w dzierżawę ziemię chełmińską oraz ziemię michałowską. Pomimo tego Konrad zachował całość swoich prerogatyw książęcych. Nadane ziemia miały stanowić dla Zakonu bazę do rozpoczęcia walk z plemionami Prusów. Już w trakcie zmagań z Prusami dochodziło do starć wojsk zakonnych i litewskich. Po zdławieniu powstania pruskiego nastąpiła eskalacja konfliktu. W latach 1283-1325 Krzyżacy 75 razy wtargnęli na Żmudź, Litwę i Ruś Czarną. Litwini odpowiedzieli 44 atakami na ziemie Zakonu w Prusach i Inflantach.
  
−
==Hierarchia zakonna==
+
==Społeczność Zakonu==
−
Trzon Zakonu tworzą '''Bracia Zakonni'''(Ordens Bruder) – elitarni wojownicy. Spośród Braci rekrutuje się dowódców Zakonu - '''Komturów''', którzy zajmują się dowodzeniem i polityką zakonną. W szeregach Zakonu można spotkać także nieskładających pełnych ślubów rycerzy zachodnich, zwykle pochodzących z Cesarstwa, przybyłych na wojnę z poganami w imię Boga i łupów. Mają oni nadzieję na zdobycie ziem na północnych krucjatach, osiedlenie się i założenie rodów, jako że zwykle na zachodzie nie mają już czego szukać. Z tego powodu składają często śluby tymczasowe, dające im pozycję '''Półbraci''' (Halbbruder), którzy po kresie próbnym mają możliwość przedłużyć śluby tymczasowe, przyjąć śluby wieczyste, albo mogą powrócić do stanu świeckiego bogatsi o zdobyte łupy i ziemie. Tych, którzy nie składają ślubów, a służą Zakonowi czasowo, nazywa się '''Rycerzami Pokutnikami''' (Crucifer) lub też Niosącymi Krzyż – są to wszelkiego rodzaju pokutnicy stanu szlacheckiego, którzy po określonym czasie służby otrzymują odpust zupełny i wracają do życia świeckiego. Odbywający pokutę szlachcic – Crucifer (za zgodą przełożonego), może uczestniczyć w turniejach, gdyż nie obowiązują go w pełni śluby zakonne. Szeregową armię tworzą '''Knechci Zakonni''' (Ordens Knechten) – ludzie nieszlacheckiego pochodzenia, służący okresowo lub dożywotnio w armii Zakonnej, oraz '''Piechota Leśna''' (Militus Silvanis) rekrutowana z podbitych i nawróconych pogan. Wśród Krzyżaków znajdują się także mniej militarnie nastawieni zakonnicy, których głównym zadaniem jest niesienie pomocy duchowej i medycznej swoim współbraciom. Obowiązkiem '''Szpitalników''' jest udzielanie pomocy medycznej w obrębie Zakonu, choć zdarza się, że za zgodą Komtura lub Braci Duchownych ich wiedza jest wykorzystywana także wśród osób świeckich. Swoboda poruszania się wśród nich daje szanse dotarcia do niejednej cennej informacji. Zadaniem Kapelanów i Kleryków natomiast jest pogłębianie i krzewienie wiary w Jedynego Boga za pośrednictwem Zakonu. Oni też kierują kancelariami zakonnymi. Bracia Duchowni są piśmienni i często znają oprócz łaciny i swej rodzimej mowy jeszcze jeden język. Są uczonymi i doradcami rycerzy, dlatego często to w ich rękach znajduje się prawdziwa władza.
+
Wedle niepisanego prawa, członkami zakonu krzyżackiego mogą być tylko ludzie pochodzenia niemieckiego, a więc mieszkańcy Niemiec, Szwajcarii, Lotaryngii, Niderlandów, Austrii i Inflantów. Na przybyszów z po za tych krain patrzy się nieufnie i dopuszcza się ich do święceń w drodze wyjątków oraz po wielu trudnych próbach wierności i charakteru.
 +
 
 +
Kandydat na zakonnika, po odbyciu nowicjatu, w obecności całego konwentu otrzymuje płaszcz stosowny do swej rangi, składa przysięgi zakonne, a następnie jest ponownie chrzczony w wodzie. Nowicjat nie ma określonego czasu. Osoba ubiegająca się o godności krzyżackie odbywa służbę pod okiem komtura lub wyznaczonego przez niego brata aż do stwierdzenia gotowości tak w modlitwie, jak i w boju.
 +
 
 +
Członków Zakonu podzielić można na cztery podstawowe grupy:
  
−
===Śluby zakonne===
+
'''Bracia-rycerze''' – mogą wywodzić się tylko z rodów rycerskich. Są to rycerze, którzy przyjęli pełne śluby zakonne. Jako jedyni mają prawo do noszenia białych płaszczy z czarnym krzyżem. Prócz nich, białe płaszcze mogą nosić  jeszcze tylko księża zakonni.
−
*'''Pełne''' (Komtur, Bracia Zakonni, Kapelani, Klerycy, Szpitalnicy; czasem Knechci i Piechota leśna)
 
  
−
Śluby dotyczą '''wierności''' i '''posłuszeństwa''' wobec Zakonu i przełożonych, a także '''czystości''' oraz '''ubóstwa''' (życia bez własnego majątku). Najbardziej oddani rycerze Zakonu mają okazję dostąpić zaszczytu miana dowódcy zakonnego.
+
'''Pół-bracia''' - Rycerze służący jako nowicjusze oraz rycerstwo, które z powodu grzechów życia świeckiego przybrało czasowe śluby zakonne. Pół-bratem może zostać każdy szlachetnie urodzony mąż, który z różnych powodów postanowił zaciągnąć się do armii krzyżackiej przyjmując ich liturgiczny styl życia. Odziani są w szare płaszcze z czarnym krzyżem.
  
−
*'''Niepełne''' (Półbrat, Rycerz pokutnik; czasem Knechci i Piechota leśna)
+
'''Bracia służebni''' - Składają oni śluby zakonne, które są wieczyste lub czasowe. Słudzy wywodzą się jedynie z stanu chłopskiego,i nie mogą zostać nikim więcej niż setnikiem wojsk krzyżackich czy skrybą rycerza.  Odziani są w szare płaszcze bez krzyży.
  
−
Śluby dotyczą '''wierności''' i '''posłuszeństwa''' wobec Zakonu i przełożonych, a także '''czystości'''. Składane są na określony z góry czas.
+
'''Kapłani zakonni''' -  Bracia pełniący posługę kapłańską po złożeniu pełnych ślubów zakonnych. Stanowią przewodników duchowych, spowiedników i uczonych w obrębie Zakonu.
  
−
==Przydatne informacje==
+
==Hierarchia zakonna==
−
Poniżej znajduje się trochę informacji mających na celu urealnienie gry i pomoc w odgrywaniu zakonników. Szczególną uwagę zwróćcie na modlitwę, sankcje i zachowanie wobec współbraci.
+
Na czele zakonu stoi '''Wielki Mistrz''', wybierany spośród braci-rycerzy dożywotnio. Wszyscy członkowie zakonu zobowiązani są do bezwzględnego posłuszeństwa jego rozkazom, choć jego władza nie jest absolutna. W sprawowaniu władzy nad Zakonem Wielkiego Mistrza wspierają:
  
−
===Reguła zakonna===
+
'''Wielki Komtur''' -  zastępca Wielkiego Mistrza i kierownik administracyjny oraz gospodarczy Zakonu;
−
Krzyżacy, jako Zakon, modlą się wiele razy w ciągu dnia: przed i po posiłku, przed bitwą i po niej, przed snem i rano. Każdego z nich obowiązują określone śluby, co oznacza, że na przykład miłość cielesna jest zakazana (ewentualnie czyny te powinny być przeprowadzane dyskretnie – co jednakowoż wiąże się ze sporym ryzykiem). Złamanie ślubów grozi bowiem dotkliwymi sankcjami: od jedzenia na ziemi i bycia traktowanym przez współbraci jak powietrze po chłostę oraz wydalenie z Zakonu włącznie. Jako Zakon o germańskim pochodzeniu, Krzyżacy traktują śluby posłuszeństwa wyjątkowo serio. To właśnie porządek i dyscyplina wewnątrz ich szeregów umożliwia im skuteczną ekspansję i sukcesy militarne. Dużą wagę przywiązywano do postu obowiązkowo w środy i soboty oraz podczas Wielkiego Tygodnia, a także do białoczarnej kolorystyki (białe płaszcze a na nich czarne krzyże). "Nadto zabraniamy też braciom noszenia jaskrawych szat, futer zwierzęcych lub barchanu, i niechaj nie posilają się częściej niż dwakroć na dzień, i niechaj nie spożywają mięsiwa w środy i soboty ani między niedzielą starozapustną a Wielkanocą, z wyjątkiem tych, którzy są chorzy lub osłabieni (…) Takoż przy stole, jak mówi Apostoł, niech każdy pożywa chleb swój w ciszy i niechaj nie pije po Komplecie. Takoż w łożnicy niech spoczywa w milczeniu."
 
  
−
===O braciach winnych grzechu cielesnego===
+
'''Wielki Marszałek''' - głównodowodzący wojskami zakonnymi;
−
A jeżeli którykolwiek z braci — co oby nigdy się nie zdarzyło — przez grzeszną namiętność zostanie do grzechu cielesnego przywiedziony, to: jeśli zgrzeszył w sekrecie, niechaj pokutuje w sekrecie i nałoży na siebie stosowną pokutę. Lecz jeśli wyjdzie to na jaw i będą na to dowody, to w mieście gdzie zgrzeszył, w niedzielę po mszy, kiedy ludzie wyjdą z kościoła, niechaj będzie mocno bity kijem lub chłostany skórzanym batogiem na oczach wszystkich przez Zwierzchnika swego lub braci wyznaczonych przez Zwierzchnika. A gdy potem Pan nasz oświeci serce tego grzesznika, a on wyzna, że zgrzeszył i złamał prawo Boskie i obieca poprawę, winien być przyjęty i przez rok traktowany jak obcy, a bracia winni baczyć na jego poprawę, a potem niechaj uczynią, co zda im się dobre.
 
  
−
===O swarach i bójkach między braćmi===
+
'''Wielki Szpitalnik''' -  odpowiedzialny za działalność charytatywną i wywiadowczą, a także sprawy sanitarne i medyczne;
−
Takoż, gdy któryś z braci posprzecza się z innym, a Prokurator Konwentu rozpatrzy skargę, pokuta ma być następująca: winny ma pościć przez siedem dni, w środę i w piątek być o chlebie i wodzie i niech jada siedząc na ziemi bez stołu i serwety. A jeśli brat zrani innego brata, pościć ma przez dni czterdzieści. A jeśli oddali się z Konwentu lub od Zwierzchnika, któremu podlega, umyślnie i bez zezwolenia, a później powróci, niechaj jada przez czterdzieści dni siedząc na ziemi, w środy i piątki ma być o chlebie i wodzie. I niechaj przez tyle dni, ile go nie było, traktowany będzie jako obcy, chyba że okres ten był tak długi, że Zgromadzenie będzie uważało za słuszne go skrócić.
 
  
−
===O modlitwie w ciągu dnia===
+
'''Wielki Szatny''' – czuwający nad całokształtem zaopatrzenia;
−
Zakon Krzyżacki praktykował liturgię godzin. Modlitwy w ciągu dnia przedstawiały się następująco:
 
−
*'''Wezwanie''' (Invitatorium) - zawsze poprzedzało pierwszą modlitwę dnia – jutrznię. Jeśli wcześniej uczestniczy się we Mszy Świętej, nie ma potrzeby odmawiania Wezwania. Wezwanie rozpoczyna się wersetami "Panie otwórz wargi moje / A usta moje będą głosić Twoją chwałę", po czym następuje psalm z antyfoną.
 
  
−
*'''Jutrznia''' (łac. Matutinum) - zmawiana o świcie, przy brzasku jutrzenki (rozpoczyna się od wersetu "Boże wejrzyj ku wspomożeniu memu / Panie pospiesz ku ratunkowi memu", po czym następuje hymn, trzy psalmy, czytanie z Pisma Świętego. Hymn Te Deum - "Ciebie, Boże, chwalimy", oracja).
+
'''Wielki Skarbnik''' - zarządzający sprawami finansowymi i skarbcem Zakonu.
  
−
*'''Pryma''' - na pierwszą godzinę dnia, czyli o szóstej rano (rozpoczyna się od wersetu "Boże wejrzyj ku wspomożeniu memu / Panie pospiesz ku ratunkowi memu", po czym następuje hymn, dwa psalmy, czytanie biblijne, responsorium, pieśń (kantyk) Zachariasza czyli Benedictus, prośby o uświęcenie dnia i pracy. Modlitwa Pańska – Pater Noster, oracja).
+
Całość ziem zakonnych podzielona jest na prowincje, zwane '''krajami zakonnymi'''.  Zarządzają nimi '''mistrzowie krajowi'''. Na początku XIV w. istnieją dwa kraje zakonne: Prusy i Inflanty. Siedzibą '''mistrza krajowego Prus''' jest Elbląg zaś '''mistrza Krajowego Inflant''' – Ryga.
  
−
*'''Tercja''' - do zmawiania o dziewiątej rano (godzina trzecia według rachuby żydowskiej, stąd tradycyjna nazwa tercja).
+
Kraje zakonne dzielą się na mniejsze jednostki – '''komturie''' którymi zarządzają '''komturowie''' będący ich zwierzchnikami administracyjnym. '''W realiach Limes Mundi komturia to podstawowa jednostka Zakonu, zaś komtur jest najwyższym dostępnym dla graczy urzędem'''. Komturowi podlega konwent, tworzony przez nie więcej niż '''12 braci-rycerzy''' (na wzór Chrystusa i apostołów) oraz dowolna ilość '''Braci służebnych i Pół-braci i Kapłanów zakonnych'''. Wewnątrz komturii rozdziela się stanowiska na wzór hierarchii zakonnej, obsadzając na stanowiskach marszałka, szpitalnika, szatnego i skarbnika. Stanowiska te są niedostępne dla Braci służebnych.
  
−
*'''Seksta''' - do zmawiania w południe (godzina szósta według rachuby żydowskiej, stąd zwana sekstą).
+
Komturowie mianowani są przez mistrzów krajowych po zasięgnięciu opinii braci z danej komturii. Po objęciu urzędu sprawują go przez jeden rok, z możliwością przedłużenia swej kadencji po uzyskaniu aprobaty mistrza krajowego. Komtur wedle woli i potrzeby może tworzyć i obsadzać stanowiska w komturii oraz mianować na nie swoich braci.
  
−
*'''Nona''' - do zmawiania o trzeciej po południu (godzina dziewiąta według rachuby żydowskiej, stąd zwana noną).
+
==Śluby zakonne==
 +
;Pełne - Bracia-rycerze, Kapłani zakonni, Bracia służebni
 +
Śluby dotyczą wierności i posłuszeństwa wobec Zakonu i przełożonych, a także czystości oraz ubóstwa (życia bez własnego majątku).
 +
;Niepełne i czasowe - Pół-bracia, Bracia służebni
 +
Śluby dotyczą wierności i posłuszeństwa wobec Zakonu i przełożonych, a także czystości. Składane są na określony z góry czas.
  
−
*'''Nieszpory''' (łac. Vesperae) - modlitwy wieczorne do zmawiania przy zachodzie słońca. Psalmodia składa się z dwóch psalmów, po niej następują prośby ułożone na wzór modlitwy powszechnej oraz "Ojcze nasz".
+
==Kary i ograniczenia==
 +
Nakładane powinny być za występki przeciw regułom zakonnym, współbraciom lub hańbiące dobre imię Zakonu. Wymierza je, wedle uznania, przełożony konwentu po wysłuchaniu opinii pozostałych współbraci, na czas który uzna za stosowny. Mogą być to:
 +
*nakaz milczenia,
 +
*ignorowanie obecności przez wszystkich członków komturii,
 +
*nakaz chodzenia w łańcuchach,
 +
*odebranie płaszcza,
 +
*zakaz jadania ze współbraćmi,
 +
*post o chlebie i wodzie,
 +
*publiczna chłosta kijami,
 +
*zakaz bezpośredniego uczestniczenia w nabożeństwie i przystępowania do komunii.
  
−
*'''Kompleta''' (łac. Completorium) - do zmawiania przed udaniem się na spoczynek. (hymn, rachunek sumienia, psalmodia, krótkie czytanie biblijne, responsorium, Nunc dimittis -czyli pieśń (kantyk) Symeona, oracja, na koniec antyfona do Matki Bożej).
+
Choć katalog ten zdaje się być niezbyt dotkliwy, należy pamiętać, że dla Zakonnika wiara i wspólnota stanowiły cały sens życia. Ograniczenie, któregokolwiek z tych elementów wiązało się zatem z wielkimi dolegliwościami.
  
 +
Braciom-rycerzom nie wolno polować, chyba że na wilki, niedźwiedzie lub inne drapieżne stworzenia. Ponadto mogą oni strzelać do ptaków, gdyż czyn taki ćwiczy celność i służy szlifowaniu rzemiosła wojennego.
  
−
Warto nauczyć się chociaż 1-2 modlitw po łacinie i odmawiać je o odpowiednich porach. Jeśli nie możecie znaleźć wszystkich elementów modlitw, możecie je pominąć. Gorliwi chrześcijanie z pewnością mogą liczyć na przychylność Niebios.
+
"Nadto zabraniamy też braciom noszenia jaskrawych szat, futer zwierzęcych lub barchanu, i niechaj nie posilają się częściej niż dwakroć na dzień, i niechaj, jak mówi Apostoł, każdy pożywa chleb swój w ciszy i niechaj nie pije po Nieszporach”.
  
 +
==Rozkład dnia w Zakonie==
 +
'''Seksta''' - do zmawiania przedpołudniem w porze śniadania. Należy otworzyć pismo święte na losowej stornie i całą kartę na głos konwentowi odczytać. W ciągu dnia zaś wszyscy winni rozważać to co usłyszeli i tak swoje kroki i czyny pokierować, by zgodne były ze słowem i zamysłem bożym
  
−
'''Przykładowe modlitwy''' z przekładem na polski można znaleźć tu:
+
'''Nona''' - do zmawiania w okolicach godziny trzeciej, kiedy to całą dziesiątkę różańca pełnym konwentem odmówić należy.
  
−
http://sanctus.pl/index.php?grupa=60&doc=55 - teksty modlitw
+
'''Nieszpory''' (łac. Vesperae) - modlitwy wieczorne do zmawiania przy zachodzie słońca. Psalmodia składa się z dwóch psalmów, po niej następują prośby ułożone na wzór modlitwy powszechnej oraz "Ojcze nasz".
  
−
http://www.youtube.com/watch?v=c_gcJc1MmCQ - Te Deum (śpiew)
+
'''Kompleta''' (łac. Completorium) - do zmawiania późnym wieczorem, przed udaniem się na spoczynek. Odśpiewać na zakończenia dnia należy pieśń „Salve Regina”.
  
−
http://www.youtube.com/watch?v=CVaTpWEEJco - Magnificat (śpiew)
+
W czasie wolnym od spraw zakonnych czy modlitwy każdy z braci powinien zajmować się czynnościami godnymi zakonnika to jest:
 +
- ćwiczeniami rzemiosła wojennego,
 +
- nauką czytania i pisania w oparciu o Pismo Święte,
 +
- wspomaganie działalności lokalnych szpitali,
  
−
http://www.youtube.com/watch?v=krrvQuesZRI - Pater Noster (śpiew)
+
Dodatkowo w każdy piątek brat zakonny winien jest ubiczować swoje grzeszne ciało lub dać innym ubiczować siebie. Razy powinny być wystarczająco silne ażeby było je czuć i wystarczająco lekkie ażeby nie przeszkadzały w wykonywaniu codziennych czynności.

Wersja z 09:21, 13 mar 2017

Dodatek przeznaczony jest dla wszystkich decydujących się grać jako postać należąca do Zakonu Krzyżackiego, bez względu na swoją profesję czy stanowisko wewnątrz tego ugrupowania.

Historia

Wschód Europy ok. 1300 r.

Początki Zakonu sięgają czasów III krucjaty i oblężenia Akki w 1191 roku, w trakcie którego rycerze krzyżowi pochodzenia niemieckiego założyli przy szpitalu zorganizowanym przez mieszczan z Bremy i Lubeki nieformalne stowarzyszenie, które miało opiekować się rannymi i chorymi Niemcami. Spowodowane było to tym, że wcześniej powstałe zakony templariuszy i joannitów, mimo że powinny opiekować się wszystkimi krzyżowcami, w pierwszej kolejności troszczyły się o swoich krajan. Książę szwabski Fryderyk przekazał owemu stowarzyszeniu Szpital Najświętszej Marii Panny przy Domu Niemieckim przeniesiony z Jerozolimy do Akki, wymuszając jednocześnie na jego członkach złożenie ślubów czystości. Od tegoż szpitala powstała też nazwa bractwa przynależnego mu bractwa, gdy w 1191 papież Klemens III oficjalnie zatwierdził jego istnienie. Po zdobyciu Akki papież przyznał bractwu rozległe dobra wokół tego miasta i instytucja ta zaczęła szybko powiększać swoje szeregi.

W 1226 r. książę mazowiecki Konrad zaprosił - za namową Jadwigi Śląskiej - Zakon na swoje ziemie, przyznając mu w 1228 r. w dzierżawę ziemię chełmińską oraz ziemię michałowską. Pomimo tego Konrad zachował całość swoich prerogatyw książęcych. Nadane ziemia miały stanowić dla Zakonu bazę do rozpoczęcia walk z plemionami Prusów. Już w trakcie zmagań z Prusami dochodziło do starć wojsk zakonnych i litewskich. Po zdławieniu powstania pruskiego nastąpiła eskalacja konfliktu. W latach 1283-1325 Krzyżacy 75 razy wtargnęli na Żmudź, Litwę i Ruś Czarną. Litwini odpowiedzieli 44 atakami na ziemie Zakonu w Prusach i Inflantach.

Społeczność Zakonu

Wedle niepisanego prawa, członkami zakonu krzyżackiego mogą być tylko ludzie pochodzenia niemieckiego, a więc mieszkańcy Niemiec, Szwajcarii, Lotaryngii, Niderlandów, Austrii i Inflantów. Na przybyszów z po za tych krain patrzy się nieufnie i dopuszcza się ich do święceń w drodze wyjątków oraz po wielu trudnych próbach wierności i charakteru.

Kandydat na zakonnika, po odbyciu nowicjatu, w obecności całego konwentu otrzymuje płaszcz stosowny do swej rangi, składa przysięgi zakonne, a następnie jest ponownie chrzczony w wodzie. Nowicjat nie ma określonego czasu. Osoba ubiegająca się o godności krzyżackie odbywa służbę pod okiem komtura lub wyznaczonego przez niego brata aż do stwierdzenia gotowości tak w modlitwie, jak i w boju.

Członków Zakonu podzielić można na cztery podstawowe grupy:

Bracia-rycerze – mogą wywodzić się tylko z rodów rycerskich. Są to rycerze, którzy przyjęli pełne śluby zakonne. Jako jedyni mają prawo do noszenia białych płaszczy z czarnym krzyżem. Prócz nich, białe płaszcze mogą nosić jeszcze tylko księża zakonni.

Pół-bracia - Rycerze służący jako nowicjusze oraz rycerstwo, które z powodu grzechów życia świeckiego przybrało czasowe śluby zakonne. Pół-bratem może zostać każdy szlachetnie urodzony mąż, który z różnych powodów postanowił zaciągnąć się do armii krzyżackiej przyjmując ich liturgiczny styl życia. Odziani są w szare płaszcze z czarnym krzyżem.

Bracia służebni - Składają oni śluby zakonne, które są wieczyste lub czasowe. Słudzy wywodzą się jedynie z stanu chłopskiego,i nie mogą zostać nikim więcej niż setnikiem wojsk krzyżackich czy skrybą rycerza. Odziani są w szare płaszcze bez krzyży.

Kapłani zakonni - Bracia pełniący posługę kapłańską po złożeniu pełnych ślubów zakonnych. Stanowią przewodników duchowych, spowiedników i uczonych w obrębie Zakonu.

Hierarchia zakonna

Na czele zakonu stoi Wielki Mistrz, wybierany spośród braci-rycerzy dożywotnio. Wszyscy członkowie zakonu zobowiązani są do bezwzględnego posłuszeństwa jego rozkazom, choć jego władza nie jest absolutna. W sprawowaniu władzy nad Zakonem Wielkiego Mistrza wspierają:

Wielki Komtur - zastępca Wielkiego Mistrza i kierownik administracyjny oraz gospodarczy Zakonu;

Wielki Marszałek - głównodowodzący wojskami zakonnymi;

Wielki Szpitalnik - odpowiedzialny za działalność charytatywną i wywiadowczą, a także sprawy sanitarne i medyczne;

Wielki Szatny – czuwający nad całokształtem zaopatrzenia;

Wielki Skarbnik - zarządzający sprawami finansowymi i skarbcem Zakonu.

Całość ziem zakonnych podzielona jest na prowincje, zwane krajami zakonnymi. Zarządzają nimi mistrzowie krajowi. Na początku XIV w. istnieją dwa kraje zakonne: Prusy i Inflanty. Siedzibą mistrza krajowego Prus jest Elbląg zaś mistrza Krajowego Inflant – Ryga.

Kraje zakonne dzielą się na mniejsze jednostki – komturie którymi zarządzają komturowie będący ich zwierzchnikami administracyjnym. W realiach Limes Mundi komturia to podstawowa jednostka Zakonu, zaś komtur jest najwyższym dostępnym dla graczy urzędem. Komturowi podlega konwent, tworzony przez nie więcej niż 12 braci-rycerzy (na wzór Chrystusa i apostołów) oraz dowolna ilość Braci służebnych i Pół-braci i Kapłanów zakonnych. Wewnątrz komturii rozdziela się stanowiska na wzór hierarchii zakonnej, obsadzając na stanowiskach marszałka, szpitalnika, szatnego i skarbnika. Stanowiska te są niedostępne dla Braci służebnych.

Komturowie mianowani są przez mistrzów krajowych po zasięgnięciu opinii braci z danej komturii. Po objęciu urzędu sprawują go przez jeden rok, z możliwością przedłużenia swej kadencji po uzyskaniu aprobaty mistrza krajowego. Komtur wedle woli i potrzeby może tworzyć i obsadzać stanowiska w komturii oraz mianować na nie swoich braci.

Śluby zakonne

Pełne - Bracia-rycerze, Kapłani zakonni, Bracia służebni

Śluby dotyczą wierności i posłuszeństwa wobec Zakonu i przełożonych, a także czystości oraz ubóstwa (życia bez własnego majątku).

Niepełne i czasowe - Pół-bracia, Bracia służebni

Śluby dotyczą wierności i posłuszeństwa wobec Zakonu i przełożonych, a także czystości. Składane są na określony z góry czas.

Kary i ograniczenia

Nakładane powinny być za występki przeciw regułom zakonnym, współbraciom lub hańbiące dobre imię Zakonu. Wymierza je, wedle uznania, przełożony konwentu po wysłuchaniu opinii pozostałych współbraci, na czas który uzna za stosowny. Mogą być to:

  • nakaz milczenia,
  • ignorowanie obecności przez wszystkich członków komturii,
  • nakaz chodzenia w łańcuchach,
  • odebranie płaszcza,
  • zakaz jadania ze współbraćmi,
  • post o chlebie i wodzie,
  • publiczna chłosta kijami,
  • zakaz bezpośredniego uczestniczenia w nabożeństwie i przystępowania do komunii.

Choć katalog ten zdaje się być niezbyt dotkliwy, należy pamiętać, że dla Zakonnika wiara i wspólnota stanowiły cały sens życia. Ograniczenie, któregokolwiek z tych elementów wiązało się zatem z wielkimi dolegliwościami.

Braciom-rycerzom nie wolno polować, chyba że na wilki, niedźwiedzie lub inne drapieżne stworzenia. Ponadto mogą oni strzelać do ptaków, gdyż czyn taki ćwiczy celność i służy szlifowaniu rzemiosła wojennego.

"Nadto zabraniamy też braciom noszenia jaskrawych szat, futer zwierzęcych lub barchanu, i niechaj nie posilają się częściej niż dwakroć na dzień, i niechaj, jak mówi Apostoł, każdy pożywa chleb swój w ciszy i niechaj nie pije po Nieszporach”.

Rozkład dnia w Zakonie

Seksta - do zmawiania przedpołudniem w porze śniadania. Należy otworzyć pismo święte na losowej stornie i całą kartę na głos konwentowi odczytać. W ciągu dnia zaś wszyscy winni rozważać to co usłyszeli i tak swoje kroki i czyny pokierować, by zgodne były ze słowem i zamysłem bożym

Nona - do zmawiania w okolicach godziny trzeciej, kiedy to całą dziesiątkę różańca pełnym konwentem odmówić należy.

Nieszpory (łac. Vesperae) - modlitwy wieczorne do zmawiania przy zachodzie słońca. Psalmodia składa się z dwóch psalmów, po niej następują prośby ułożone na wzór modlitwy powszechnej oraz "Ojcze nasz".

Kompleta (łac. Completorium) - do zmawiania późnym wieczorem, przed udaniem się na spoczynek. Odśpiewać na zakończenia dnia należy pieśń „Salve Regina”.

W czasie wolnym od spraw zakonnych czy modlitwy każdy z braci powinien zajmować się czynnościami godnymi zakonnika to jest: - ćwiczeniami rzemiosła wojennego, - nauką czytania i pisania w oparciu o Pismo Święte, - wspomaganie działalności lokalnych szpitali,

Dodatkowo w każdy piątek brat zakonny winien jest ubiczować swoje grzeszne ciało lub dać innym ubiczować siebie. Razy powinny być wystarczająco silne ażeby było je czuć i wystarczająco lekkie ażeby nie przeszkadzały w wykonywaniu codziennych czynności.

Źródło: „https://wiki.limesmundi.pl/index.php?title=Dodatek:_Krzyżacy&oldid=1004”